گالیمیموس (Gallimlmus)
گالیمیموس یا مرغ‌وش (شبیه مرغ)، دیرینه‌شناسان طول این دایناسور را حدود 6 متر و ارتفاع آن را حدود 2 متر تخمین زده‌اند و همچنین وزن این دایناسور را 440 کیلوگرم تعیین کرده‌اند.
این دایناسور مانند شترمرغ دارای دو پای بلند و باریک، سینه کوتاه، و گردنی نسبتا دراز نسبت به بدنش بود که در انتهای آن سری کوچک، منقاری بلند، باریک و بدون دندان و در انتهای بدنش نیز دمی دراز وجود داشت. بخش پایینی و جلویی منقار این جانور، پهن و شکلی شبیه بیل داشت. نسبت مغز به وزن بدن این دایناسور نشان می‌دهد که این دایناسور از هوش نسبتا بالایی برخوردار بود. گالیمیموس، چشمانی بزرگ داشت که در دو طرف سرش قرار گرفته بودند، این مساله باعث دید دو چشمی (درک عمیق) او می‌شد.
حرکت این دایناسور بسیار شبیه به حرکت جوجه‌های امروزی بود. بسیاری از دیرینه‌شناسان بر این باورند که گالیمیموس دایناسوری فرز و چابک بوده که احتمالا با سرعت فوق‌العاده ۷۰ کیلومتر در ساعت می‌دویده است. چون جثه او نیز زیاد نبود و چون روی دو پا می‌دوید پس می‌توانست در داخل علف‌ها و گیاهان با سرعت بالا بدود و لای درختان و گیاهان بزرگ آن زمان مخفی شود. همچنین حتی هنگام دویدن می‌توانست جا خالی بدهد تا فاصله خودش را از شکارچی‌اش زیاد کند (مثل خرگوش). غذای این دایناسور از گیاهان، میوه‌ها، دانه‌ها، حشرات کوچک و شاید تخم دایناسورهای دیگر بوده است. منقار او فاقد دندان بود اما با کمک ورقه‌های شانه مانند موجود در دهانش و نوک پهن‌‌اش، مواد گیاهی را از گل و لای الک و جدا می‌کرد.
گالیمیموسها از خانواده تروپودها بودند که در 71 میلیون سال پیش و در دوره کرتاسه و به صورت گروهی می‌زیستند.. مرغ‌های امروزی از نسل همین دایناسور می‌باشند.
اولین فسیل از این دایناسور در سال 1963 ، توسط آکادمی علوم لهستان و آکادمی علوم مغولستان و در کویر گوبی مغولستان کشف شد. اسکلتی بزرگتر از این دایناسور که به عنوان نمونه اصلی از آن یاد می‌شود در سال 1964 و توسط خانم سوفیا کیلان (Zofia Kielan) کشف شد.
